مجری توانمند علاوه بر اینکه مهارتهای ارتباطی را میشناسد قادر است مخاطب را تا پایان یک برنامه با خود همراه کند و به عنوان منبع پارازیت در جریان ارتباطی شناخته نشود. این روزها که جریان آزاد اطلاعات و فضای مجازی مخاطب را از یک کنشگر منفعل به یک کنشگر ارتباطگر تبدیل کرده و روند ارتباطات از شکل یکسویه خارج شده است، مجری ناآشنا نمیتواند مخاطبان را با خود همراه کند.
وجه تمایز یک مجری توانمند با سایرین در این است که تفاوت لودگی، رفتارهای جلف و خودپسندانه را از اجرای حرفهای تشخیص میدهد و این موارد را از اجرای اصیل تفکیک میکند و این عامل یکی از موفقترین عوامل برنامههای مجریمحور نه تنها در رسانههای ایران بلکه در رسانههای جهان است.
مجری ماهر، نیازمند یک پشتوانه علمی و فکری است که تنها از طریق مطالعه و مشاهده حاصل میشود. مجری خوب سبکی از رفتار و منش را برای خود برمیگزیند که وجه تمایز او از سایر همکارانش باشد. این تفاوت حتی در زبان بدن افراد باید نمایان و ملموس باشد. حرکات مبتذل، رفتار و گفتار سخیف امری است که مخاطبان بنا به پیشینه ذهنی خود برنامههای گوناگون را ارزیابی میکنند. مخاطب هوشمند در اولین گام با توجه به نوع نشستن، آغاز گفتوگو پیشتوانه فرهنگی و علمی مجری را درمییابد.
حرمت مخاطبان را نگه داریم
رفتارهایی از سر کمبود اعتماد به نفس مانند لرزش صدا، پرش پلک، حرکات نابهجا و ... برای مخاطب در اولین گام پیامهای گوناگونی به همراه دارد و همانگونه که ببینده تلویزیون در آغاز این موضوع را درمییابد، رفتارها و نگاههای فخرفروشانه را نیز درمییابد. رفتاری که ریشه در پوچی و تبختر پوشالی افراد دارد و مخاطب آگاه در دقایق اولیه یک برنامه این موضوع را درک میکند. زیرا فروتنی یکی از پایههای اصلی اندیشمندی افراد است و تحقق همه این موارد نیازمند مطالعات کاربردی و زیربنایی است و نه مطالعه آزاد و بنابر سلیقه و ذائقه فردی.
زبان بدن یکی از مهمترین راههای غیرکلامی برقراری ارتباط است. هر حرکت و رفتاری در مجری نیازمند دقت نظر است، پوشش مناسب، پرهیز از یکنواختی صدا در هنگام بیان کلمات، بیان نکات جذاب و تمرین در تمامی این موارد میتواند یک مجری را از سایر همکارانش متمایز کند.
این روزها ظاهر نامناسب مجریان، رفتارهای ناهنجار، حرکات سبکسرانه و جلف یکی از آفاتی است که دامنگیر بسیاری از برنامههای رسانه ملی شده است. سهلانگاری صداوسیما در این امور حیثیت رسانه ملی را به بازی گرفته است. به عنوان مثال شب گذشته، 23 تیرماه، برنامه عصر جدید در حالی روی آنتن رفت که قرار بود اوقات خوشی را برای مخاطبان فراهم آورد، اما رفتارهای متکبرانه مجری و شوخیهایی که رنگ نژادپرستی را به خود گرفت این شیرینی را به کام مخاطبان تلخ کرد.
همه ما زمینی هستیم
فارغ از نگاههای تخصصی و پیچیده برنامهسازی که مسئولان رسانه ملی و برنامهسازان موظفند آن را رعایت کنند، حالا کار به جایی رسیده است که بدیهیات هم به عنوان اصول اولیه احترام به مخاطب رعایت نمیشود. مجری برنامه عصر جدید با رفتاری خودپسندانه در صفحه جعبه جادو ظاهر میشود و گویا صفحه تلویزیون صحنهای برای خودنمایی ایشان در مقابل خیل تماشاگران اندکی است که اکنون برای رسانه ملی باقی مانده است.
شاید وقت آن رسیده که رسانه ملی به عنوان نهادی که قرار است اثرگذار باشد در بسیاری از پروتکلهای اجرا، برنامهسازی و پخش در آنتن زنده تجدید نظر کند. مدتهاست به نظر میرسد که سیستم ارزیابی صداوسیما رسماً آنتن را رها کرده است و حالا مخاطبان انتخابگر در میان شبکههای ماهوارهای و فضای مجازی درگیر خودنمایی و تجربههای ناشایست افراد گوناگوناند که اگر قرار باشد وارد عرصه مثال شویم فراوانی آن به وفور است و متأسفانه روزی نیست که رسانه ملی دچار حاشیههای پررنگتر از متن نشود.
به قلم مینا حیدری
انتهای پیام