پروژههای انتقال آب؛ مصداق آبادانی یا فساد در زمین؟
گروه جامعه ــ خداوند زمین را موزون آفرید؛ به قدر کافی بر آن آب نازل کرد و به انسان دستور داد زمین را آباد کند و هشدار داد که به فساد نپردازد؛ اما به راستی پروژههای محیط زیست کشور مصداق کدامیک از آیه‌های قرآن هستند؟ آبادانی یا فساد در زمین؟
به گزارش ایکنا؛ انتقال آب از دریاچه خزر به استان سمنان را می‌توان به ده‌ها شکل مختلف تحلیل کرد. می‌توان صرفاً از بعد کارشناسانه محیط زیستی عواقب این انتقال را بررسی و این سؤال بزرگ را مطرح کرد که چرا هیچ‌یک از فعالان محیط زیستی با آن موافق نیستند؟ مگر قرار است این انتقال چه اتفاقی را در پی داشته باشد؟ می‌توان از بُعد سیاسی و تأثیر عوامل سیاسی بر این تصمیم، موضوع را بررسی و سؤال کرد که چرا بعد از مدت‌ها کش و قوس سیاسی هنوز هیچ مسئولی حاضر نشده در مقابل سؤال‌های متعدد در خصوص این پروژه بزرگ مقابل خبرنگاران، فعالان محیط زیست و مردم قرار گیرد و به وضوح فواید و عواقب اجرای این پروژه را توضیح دهد؟
می‌توان با نگاهی موشکافانه‌تر پرسید آیا به راستی قرار است آب دریاچه خزر به استان سمنان انتقال یابد یا مطرح شدن این پروژه پرسر و صدا صرفاً برای منحرف کردن افکار عمومی و فعالان محیط زیست از سایر پروژههای انتقال آب در بخش‌های مرکزی کشور است؟ یا نقش صاحبان معادن بزرگ که در شرایط کنونی تحریم با خام‌فروشی، ارز به کشور وارد می‌کنند، در قبول اجرای این پروژه از سوی سیاست‌مداران چقدر است؟
حتی می‌توان پروژههای مشابه در سایر کشورها و نحوه اجرای آنها را بررسی و با پروژه انتقال آب خزر به سمنان مقایسه کرد و پرسید با برداشت آب خزر، غلظت نمک این دریاچه چقدر افزایش می‌یابد و این مسئله چه بر سر آبزیان آن می‌آورد؟ بهتر است یادمان نرود، شرایط زیست محیطی دریاچه خزر در شرایط عادی کنونی هم چندان مناسب نیست.
حتی می‌توان نشست و هیچ کاری نکرد و پروژه انتقال آب خزر به سمنان را بدون در نظر گرفتن تمام پروژههای مخرب زیست محیطی قبل از آن، صرفاً تداوم اشتباهات زیست محیطی دیگر در کشور دانست که دود آن به چشم آیندگان خواهد رفت و چون ما در آینده زندگی نخواهیم کرد، بگوییم پس به ما ربطی ندارد.
اما هرگز نباید نگاه اسلام را به محیط زیست فراموش کرد. اگر افرادی تصور می‌کنند با صدمه زدن به محیط زیست و تأمین سود آنی خود یا حتی کشور در قبال آنچه در آینده بر سر زیست بوم منطقه می‌آورند مسئول نیستند، اشتباه می‌کنند. براساس آیات قرآن، زمین و هرآنچه آفریده شده برای استفاده بشر خلق شده اما امانتی در دست بشر محسوب می‌شود و او در مقابل آن مسئول است.
جالب است بدانید هزار آیه قرآن کریم و ۱۰ جلد از بحارالانوار در مورد طبیعیات است و دستور اکید دین این است که باید از محیط زیست مراقبت کنیم، آب‌ها را آلوده نکنیم، از درختان محافظت کنیم و ...
دشمنی آسیب‌زنندگان به محیط زیست با آیه 61 سوره هود
در آیه ۶۱ سوره هود خداوند می‌فرماید: «هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ؛ خداوند شما را از زمین خلق کرد و شما را مأمور آبادانی آن نمود». اما آیا به مأموریت خود در این زمینه عمل کرده‌ایم؟ پروژههای متعددی که در کشور اجرا و منجر به آسیب‌دیدن شدید محیط زیست شده‌اند آیا مصداق عمل نکردن و حتی دشمنی با این دستور مستقیم خداوند نیستند؟ کدام یک از مسئولان کشور که پروژههای به اصطلاح آبادانی را بدون در نظر گرفتن عواقب زیست محیطی آن اجرا می‌کنند به فکر عواقب دنیوی و اخروی عمل خود هستند؟
خداوند در آیه ۱۸ سوره مؤمنان می‌فرماید: «وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ؛ و از آسمان آبى به اندازه [معين] فرود آورديم و آن را در زمين جاى داديم و ما براى از بين بردن آن مسلما تواناييم». پس خداوند آب را به اندازه از آسمان نازل کرده است.
به جای پروژههای انتقال آب، آب را درست مصرف کنیم
نکته جالب اینکه دانشمندان مسلمان آبیاری قطره‌ای، کوزه‌ای، سیستم‌های آب‌سنجی و آبیاری مشخص، تقسیم آب مشخص و ... را برای صرفه‌جویی در آب ابداع کرده بودند؛ افسوس که نه تنها این ابداعات تداوم نیافته و به روز نشد، بلکه به طور کامل فراموش شد. اگر آب به درستی در کشور استفاده شود و اسراف نشود، آیا به راستی نیاز است چنین پروژههای انتقال مخربی در کشور اجرا شود؟ اسراف آب در کشور چقدر است؟
یکی از اصحاب پیامبر(ص) در کنار نهری داشت وضو می‌گرفت که رسول‌الله به وی فرمودند، وضوی شما مشکل دارد. پرسید چرا؟ حضرت فرمود برای اینکه آب را اسراف می‌کنی. فرد گفت یا رسول‌الله در کنار جوی آب هستم. حضرت فرمود بله حتی اینجا هم نباید این کار را بکنی. ایشان حتی می‌فرمایند، اگر باقی‌مانده آب خوردن را دور بریزی اسراف کرده‌ای. در اسلام وضو و غسل جایگاه مهی دارد اما برای این دو مهم هم، میزان مشخصی آب باید استفاده شود و استفاده از آب بیشتر اسراف و موجب اشکال در وضو و غسل است.
در آیه ۴۹ سوره قمر آمده است: «إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَر؛ ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريدهايم» و در قرآن بر موزون آفریده شدن خلقت تأکید شده است. توازن یک قاعده فقهی است. پس باید توازن طبیعت را حفظ کنیم. خداوند می‌فرماید ما همه چیز را به اندازه و موزون خلق کردیم و شما نباید از اندازه تجاوز کنید. آیا بر هم زدن توازن طبیعی چندین استان، عملی شایسته در یک کشور اسلامی است؟
امام صادق(ع) در خصوص محیط زیست می‌فرماید: زندگی با سه چیز گوارا می‌شود؛ هوای پاک، آب گوارا و خاک حاصل‌خیز و افزودند: این سه چیز اگر نباشند زندگی برای انسان گوارا نیست. مسئولان کشور که براساس فرموده حضرت علی(ع) در قبال مردم مسئول هستند، آیا به این مسئله می‌اندیشند و اصلاً برای آنها مهم است که پروژ‌ه‌هایی را اجرا می‌کنند چه بر سر هوا، آب و خاک این سرزمین می‌آورد که برای گوارا کردن زندگی مردم خلق شده است؟
علاوه بر گناه اسراف، آب، خاک و هوا حق‌الناس هستند و اسراف کردن و تخریب آنها مصداق زایل کردن حق‌الناس است و این حق‌الناس نه تنها حق‌الناس نسل‌های حاضر بلکه حق‌الناس نسل‌های آینده است.
و در آخر مراقب باشید چون آنچه بر محیط زیست کشور روا می‌دارید ممکن است به راحتی مصداق آیه ۲۷ سوره بقره شود که خداوند در آن می‌فرماید: «... وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ؛... و در زمين به فساد مىپردازند آنان‌اند كه زيانكاران‌اند».
انتهای پیام
