طرح/ علامه جعفری و نشستن روی موزاییک
گروه چندرسانه‌ای ــ روزی از كلاس درس خارج شدم و خسته بودم. دانشجویی سئوالی كرد. من برخی از اوقات وقتی كه خسته بودم، عذرخواهی می‌كردم و جواب را به وقت دیگری موكول می‌کردم. ولی آن روز چون دیدم مسئله حیاتی دارد، با این كه بسیار خسته بودم، همانجا روی موزاییک نشستم و به سوال او گوش دادم و با تحمل پاسخ دادم. بعد ها نامه‌ای برایم نوشته بود كه: آن نشستن شما بر روی موزاییک، شلاقی بر اسب من بود كه پس از بیست سال هنوز می‌دود. من این نامه را نگه داشته‌ام. [از خاطرات علامه جعفری به نقل از «نگاهی گذرا به زندگی علامه محمدتقی جعفری»، مجله معارف اسلامی، شماره ۵۴، ۱۳۸۲]
دریافت طرح در اندازه استوری اینستاگرام
علامه محمدتقی جعفری، متولد ۱۳۰۴ تبریز، از فیلسوفان و متفکران ایران معاصر است. وی سال‌های متمادی در تبریز، تهران، حوزه علمیه قم و حوزه علمیه نجف به کسب علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزید. او نه تنها در عرصه فلسفه، بلکه در وادی عرفان، ادبیات فارسی، ادبیات غرب، علوم طبیعی و تجربی نیز تأملات فکری و نظری داشت. نگاه ژرف‌نگرانه و دغدغه وافر برای کسب دانش و همچنین ارتباط و گفت‌وگوهای فکری و علمی او با اندیشمندان و متفکران غرب و شرق از جمله برتراند راسل و وایت، وی را به عنوان فیلسوفی نواندیش و آزاداندیش مطرح ساخت. علامه جعفری ضمن اینکه در ۲۷ جلد کتاب، به شرح و تفسیر نهج‌البلاغه پرداخت به مولانا جلال‌الدین نیز ارادت میورزید و بر همین اساس علاوه بر تفسیر نهج‌البلاغه، همت خود را برای شرح مثنوی معنوی مولانا به کار گرفت که حاصل آن ۱۵ جلد کتاب است. از این استاد و متفکر معاصر، حدود ۱۰۰ جلد کتاب تألیفی و ترجمه در زمینه‌های مختلف فلسفه، عرفان، فقه، کلام، ادبیات، شرح نهج‌البلاغه و شرح مثنوی معنوی و ... به یادگار مانده است. ۲۵ آبان سال ۷۷ بود که علامه جعفری به دلیل ابتلا به سرطان در انگلستان درگذشت.
انتهای پیام
