شگفتی‌های ولادت امام حسین(ع)

به گزارش ایکنا از کرمانشاه، زندگی انبیاءو اولیای الهی سراسر از عجایب و معجزات است که وقتی به قرآن کریم و روایات نگاه می‌اندازیم به این موضوع پی می‌بریم که درخصوص ائمه(ع) از این دست به وفور دیده می‌شود و کتب بسیاری در این مضمون نگاشته‌اند، در این راستا و به مناسبت ولادت امام حسین(ع) روایاتی درخصوص رویداد‌های شب و روز ولادت ایشان نقل شده که به آن می‌پردازیم.

روایتی از ابن عباس است که در آن گفته شده از رسول خدا شندیم که فرمودند: هنگامی که حسین بن علی(ع) پنجشنبه شب و در شب جمعه به دنیا آمد، خدای تعالی به «مالک» که همان خازن دوزخ است وحی کرد که به واسطه کرامت مولودی که برای محمد زاده شده است، آتش را بر اهلش خاموش کند و به «رضوان» که همان خازن بهشت است وحی کرد که به واسطه کرامت مولودی که برای محمد در دنیا زاده شده است، بهشت را آذین بندد و معطر کند و خدای تعالی به «حورالعین» وحی کرد که به واسطه کرامت مولودی که در دنیا برای محمد زاده شده حود را بیارایند و به دیدار یکدیگر بروند و خدای تعالی به ملائکه فرمان داد که به خاطر مولودی که برای محمد در سرای دنیا زاده شده است، به صف ایستاده و خدا را تسبیح و تحمید و تمجید و تکبیر کنند و به جبرئیل وحی کرد که به همراه هزار فوج که هر فوج یک میلیون فرشته است بر اسب‌های ابلق که بر آن‌ها زین و لگام و آراسته به درّ و یاقوت باشد و به همراهی ملائکه‌ای که به آن‌ها «روحانیون» گویند و در دستان‌شان طبق‌های نور است بر محمد(ص) فرود آیند و قدم نورسیده را به او تهنیت گویند و به او خبر داد که‌ای جبرئیل من نام او را حسین نهادم او را تهنیت و تعزیت بگو و به او بگو: ای محمد او را اشرار امت تو که بر بدترین جنبندگان سوارند، خواهند کشت. وای بر آن قاتل و وای بر سوق‌دهنده و رهبرکشنده حسین. من از او بیزارم و او نیز از من بیزاراست، زیرا در روز قیامت هیچ کس گناهکارتر از او نیست، در روز قیامت قاتلین او به همراه مشرکان به آتش درآیند و اشتیاق آتش نسبت به کشنده حسین بیشتر از اشتیاق مطیع خداوند به بهشت است.

براساس روایتی در کتاب کافی خبر ولادت امام حسین(ع)، شهادت ایشان و آمدن اهل‌بیت(ع) از نسل ایشان، پیش از ولادت آن حضرت از سوی جبرئیل امین به پیامبر(ص) داده شده بود. امام صادق(ع) فرمودند: جبرئیل بر رسول خدا(ص) عرض کرد:‌ ای محمد، به راستی خدای سبحان تو را بشارت داد به مولودی از دخترت فاطمه(س)، ولیکن امتت وی را پس از تو خواهند کشت، پیامبر(ص) فرمود:‌ ای جبرئیل، سلامم را به پروردگار برسان و بگو مرا به مولودی که امتم پس از من وی را می‌کشند، نیازی نیست. جبرئیل امین به سوی آسمان عروج کرد و سپس بازگشت و همان پیام را تکرار کرد. پیامبر(ص) گفتار پیشین خود را تکرار کرد و از پذیرش مولودی که مسلمانان وی را می‌کشند، امتناع کردند. جبرئیل برای بار سوم فرود آمد و گفت:‌ ای محمد، پروردگار سبحان سلامت می‌رساند و تو را به این امر مهم بشارت می‌دهد که امامت و ولایت را در نسل تو قرار داده است. پیامبر(ص) با دریافت این پیام شادمان شد و گفت: پذیرفتم و به آن خرسندم. آنگاه پیامبر(ص) این پیام الهی را به اطلاع دخترش فاطمه(س) رسانید و فاطمه(س) در نهایت ادب، پاسخ داد: پدرجان، مرا به فرزندی که امتت او را می‌کشند، نیازی نیست. پیامبر(ص) بشارت خداوند منان را به فاطمه(س) ابلاغ کرد و گفت: دخترم فاطمه همانا خداوند سبحان امر مهم امامت و ولایت و وصایت را در ذریه من از همین مولود قرار داده است. فاطمه(س) با شنیدن این بشارت الهی و تضمین غیرقابل خدشه پروردگار، به پدر ارجمندشان گفت: پدرجان، من نیز به تولد این مولود خجسته خرسندم.