تعلق قلبی به مال دنیا مایه یأس و ناامیدی است

بتول محمدی، مدیر مدرسه علمیه خواهران امام خامنه‌ای کرمانشاه در گفت‌وگو با ایکنا از کرمانشاه با بیان اینکه علاقه شدید به دنیا سرچشمه تمام خطا‌ها و گناهان است، اظهار کرد: برخی افراد برای کسب لذت و آرامش و راحتی در زندگی می‌خواهند به جلوه‌های گوناگون دنیا تعلق خاطر پیدا کرده و تصور می‌کنند از این طریق می‌توانند بر مشکلات روحی و روانی خود غلبه کرده و به آرامش لازم در زندگی دست یابند.

وی با اشاره به فرموده امام صادق(ع) «مَثَلُ الدُّنیا کَمَثَلِ ماءِ البَحرِ؛ کُلَّما شَرِبَ مِنهُ العَطشانُ ازدادَ عَطَشا حَتّى یَقتُلَهُ؛ حکایت دنیا، حکایت آب دریاست که هرچه تشنه از آن بیشتر بنوشد، تشنه‌تر می‌شود تا سرانجام، او را بکشد»، افزود: این افراد با تمام قدرت به جلوه‌های رنگین دنیوی حرص و طمع می‌ورزند و برای رسیدن به آن‌ها دست به هر کاری می‌زنند و حب و علاقه شدید به دنیا سرچشمه همه خطا‌ها و گناهان است.

محمدی تصریح کرد: در این بحث باید سؤالی را مطرح کرد و آن اینکه وقتی دنیاطلبی مایه هرگونه خطا و گناهی است و فرد تشنه دنیا را تا سرحد مرگ می‌کشاند پس چگونه مایه آرامش و راحتی است. این سؤال را باید هر روز با خودمان تکرار و نتایج آن را در ذهنمان مرور کنیم.

مدیر مدرسه علمیه خواهران امام خامنه‌ای کرمانشاه در پایان با اشاره به فرموده امام صادق(ع) که هرکس دل به دنیا بندد به سه خصلت دلبسته است، اندوهی که پایان ندارد و آرزویی که به چنگ نیاید و امیدی که بدان نرسد، گفت: تعلق قلبی به دنیا نه تنها آرامش بخش نیست بلکه مایه اندوه و یأس و ناامیدی است.