میرزا جواد ملکی تبریزی و بیان مراقبات ماه ربیع‌الاول
ماه ربیع‌الاول سرچشمه فضایل و برتری‌هاست و همان‌طور که از اسم آن پیداست بهار ماه‌هاست، به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست؛ در این ماه ذخایر برکات خداوند و نور‌های زیبایی او بر زمین فرود آمده است.
امروز سومین روز از ماه ربیع‌الاول است. ماهی که در آن حوادث تاریخی و مهمی از جمله لیله‌المبیت، هجرت پیامبر اکرم(ص) از مکه به مدینه، ولادت پیامبر(ص) و امام جعفر صادق(ع)، ازدواج پیامبر(ص) با حضرت خدیجه(س)، آغاز امامت حضرت مهدی(عج) و هلاکت یزید بن معاویه اتفاق افتاده است.
درخصوص فضایل ماه ربیع‌الاول در کتاب شریف المراقبات عارف الهی، محقق ربانی و فقیه صمدانی آیت‌الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی (رضوان الله تعالی علیه) از اعاظم علمای الهی عصر اخیر و به حق از علمای فقه و اصول و اخلاق و حکمت و عرفان، آمده است:
این ماه همان‌طور که از اسم آن پیداست بهار ماه‌هاست، به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه ذخایر برکات خداوند و نور‌های زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا(ص) در این ماه است و می‌توان ادعا کرد از ابتدای آفرینش زمین رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده، زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت‌های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است؛ و همان‌طور که او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و نزدیک‌ترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوب‌ترینشان نزد او می‌باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست و گویا روزی است که کامل‌ترین هدیه‌ها، بزرگترین بخشش‌ها، شامل‌ترین رحمت‌ها، برترین برکت‌ها، زیباترین نور‌ها و مخفی‌ترین اسرار در آن پی‌ریزی شده است. پس بر انسان مسلمان که برتری رسول خدا(ص) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش است واجب شده این روز را به‌گونه‌ای وصف‌ناپذیر برتر از هر وقت و روز دیگری بداند. چون در مثل چنین روزی سرچشمه فضائل و برتری‌ها بر این امت فرود آمد.
تمام برکت‌های نبوت و امامت و کتاب و شریعت تنها با وجود رسول خدا(ص) آشکار شده که ابتدای آن در این روز مبارک است؛ و زمانی که با عقل و شرع برتری این روز ثابت شد، بر مسلمانان مراقب واجب است با تمام تلاش خود در شکرگزاری این نعمت بزرگ کوشش و سعی کنند که این رحمت وسیع را توسعه داده و این روز را بزرگترین عید خود بدانند، با طاعات تام و تمام به خداوند نزدیک شده و با توسلات کامل به رسول خدا(ص) توسل پیدا کنند.
از مراقبات این روز است که تمام ماه را در این روز با تلاش‌های نیکو و اطاعت‌های گرانقدر و بزرگ، بزرگ داشته و با پروردگار خود در مورد این نعمت بزرگ مناجات کنند؛ و بدان اگر تو عبادت انس و جن را انجام داده و اخلاص پیامبران را داشته باشی بازهم نمی‌توانی واقعاً شکر این نعمت را به‌جا آوری. البته نه به این جهت که این اعمال نیز از نعمت‌های اوست و شکر دیگری را واجب می‌کند، بلکه به‌خاطر بزرگی نعمت، کسی توان شکر آن را ندارد.
پس به حکم عقل واجب است پس از درک ناتوانی، به اندازه توان شکر آن را به‌جای آورده و خداوند نیز شکر خالصانه تو را با فضل خود می‌پذیرد که خدواند با تشکر زیاد عمل کم را قبول می‌کند. ولی مهم، داشتن حالت قبلی مناسب در این عید بزرگ و شرمسار بودن از عجز و کوتاهی است و نیز انجام اعمالی که انسان را از غفلت و تلف کردن وقت خارج کند، نیز تلاش زیاد برای به دست آوردن صدق اخلاص همراه با شرمساری و مهم دانستن این روز به میزان اهمیت واقعی آن، گرچه در به جا آوردن حق شکر آن ناتوان بوده یا کوتاهی کرده باشی.
از مهم‌ترین اعمال این ماه، دعا کردن در اول این ماه با دعا‌هایی که روایت شده است، می‌باشد؛ و نیز دعا‌هایی که برای ورود به این منزل از منازل سفر به سوی پروردگار ماست بوده و دعا‌هایی که حال او اقتضا می‌کند. در پی آن، برای پیدا کردن حال مناسب در تمام ماه و روز‌های مخصوص آن به نگهبان آن روز که از ائمه هستند، توسل جسته و شفاعت، دعا و درخواست توفیق آنان از خدا برای خود را بخواهد.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی عرفان و حکمت
انتهای پیام
