«آپاراتچی» به صورت تمام قد ترویج سینمای مردمی است
معاون اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه با اشاره به اینکه آپاراتچی به صورت تمام‌قد ترویج سینمای مردمی است، اما مردمی‌بودن به معنای سینمای غیرحرفه‌ای نیست، گفت: این فیلم تلاش برای حرکت میان سینمای روشنفکری امثال پاراجانف و تارکوفسکی با سینمای فیلم‌فارسی است.
به گزارش ایکنا از کرمانشاه، اکران فیلم آپاراتچی «به همراه نشست سینما کتاب» صبح امروز ۳۰ اردیبهشت‌ماه در کتابخانه عمومی امیرکبیر با حضور علاقه‌مندان به سینما کتاب برگزار شد و تحلیل فیلم توسط رضا کریمی، معاون اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی کرمانشاه و علی رضایی، مدیر سینما جوان استان انجام گرفت.
رضا کریمی، معاون اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه درخصوص فیلم آپاراتچی، گفت: در این فیلم چند موضوع محوری مثل عشق به سینما، سینمای مردمی، توجه به ارزش‌ها و بدبینی بخشی از نسل قدیم مذهبی با سینما وجود دارد.
وی افزود: این فیلم تلاش برای حرکت میان سینمای روشنفکری امثال پاراجانف و تارکوفسکی با سینمای فیلم‌فارسی است.
کریمی تصریح کرد: برخلاف دهه شصت، آمار‌ها نشان می‌دهد پرفروش‌ترین فیلم‌ها هنوز هم صدای همه مردم نیست و اکثریت مردم سینما نمی‌روند پس روش اکران‌های محلی جشنواره عمار جبران اکثریت باقی‌مانده و توجه به عموم مردم است که امثال جلیل طائفی (شخصیت فیلم و کتاب آپاراتچی) در اوائل انقلاب به صورت خودجوش انجام می‌دادند.
کریمی اظهار کرد: این فیلم به صورت تمام‌قد ترویج سینمای مردمی است، اما مردمی‌بودن به معنای سینمای غیرحرفه‌ای نیست و یک اثر هنری می‌تواند هم فاخر باشد و هم محبوب پس بهتر بود طوری قصه تعریف می‌شد که این تصور القا نشود که مردمی بودن به معنی پیش‌پاافتادگی است.
وی یادآور شد: فیلم با کتاب تطابق زیادی دارد ولی تفاوت‌هایی جدی هم به چشم می‌خورد؛ مثلاً بخش‌های دوبله در تهران یا فشنگ چموش در فیلم نیامده و نیز نحوه آشنایی با سوژه قاضی نوری تغییر اساسی کرده است. از همه مهم‌تر، مخالفت پدر با سینما در کتاب آپاراتچی نیست و ابتکار فیلمنامه‌نویس است.
معاون اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه تصریح کرد: سوژه فیلمنامه گرچه جذاب و خنده‌دار است، اما نویسنده چالش‌های پشت‌صحنه سینما را ساده گرفته مثلاً زیاده‌روی بازیگر فیلم «نوری در تاریکی» می‌توانست سوژه جدیدی باشد که بدبینی پدر به سینما را تقویت کرده و پیچیدگی‌های اخلاقی سینما را بیشتر نشان دهد ولی صرفاً به سکانسی خنده‌دار اکتفا شد.
وی در پایان یادآور شد: تیم سازنده حرفه‌ای هستند، نویسنده متن خوبی نوشته و آهنگساز با تم انیو موریکونه موزیک توامان طنز و جدی مناسبی ساخته است و طنز فیلم فرم هماهنگ و همخوان با سیر تلاش‌های یک فیلمساز آماتور است هر چند صحنه‌ها همیشه خنده‌دار نیستند و البته رقابت با فیلم‌های طعنه‌زن یا مبتذل و سریال‌هایی که با تکرار ذهن مخاطب را مستعد خنده می‌کنند، سخت است.
