محسن علیاکبری، تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه «مزار شریف» یک کار سینمایی در ژانر مستند داستانی است، اظهار کرد: فیلم «مزار شریف» کاری خوب در سینما به حساب میآید که توانسته رویدادنگاری دقیقی از موضوع مورد نظر داشته باشد. در ضمن لوکیشنی که برای این فیلم انتخاب شده به شدت مقبول و خوب است. درباره دیگر بخشهای فنی این کار هم باید به دیده احترام نگریست، به ویژه فیلمبرداری و موسیقی فیلم که به شدت حرفهای کار شده است. با توجه به این توضیحات باید بابت ساخته شدن چنین فیلمی به حسن برزیده تبریک گفت.
وی افزود: من رمز موفقیت این فیلم را جدا از امتیازات بالای فنی در یک امر دیگر هم میدانم. آن نیز واقعنگری نهفته در کار است، البته این بدان معنا نیست که کارگردان از تخیلش در فیلم استفاده نکرده، اما عنصر قالب، تکیه کردن به واقعیت است. مطلب دیگر اعتقادی بود که در این کار وجود داشت کاملا قابل لمس بود، همین عامل نیز سبب شده بود واقعیت به خوبی منتقل شده و تاثیرگذاری لازم را هم داشته باشد.
این تهیهکننده ادامه داد: هماهنگ بودن فرم و محتوا از دیگر ویژگیهای آن است. منظور اینکه ممکن است برخی مواقع فیلمی هم در فرم و هم در محتوا کیفیت بالایی داشته باشند، اما هماهنگی بین آنها وجود نداشته باشد. این معضل در بسیاری از مواقع باعث میشود فیلم پرخرج و فاخر ما کاری خوب از کار در نیایند، اما این بار شاهد هماهنگی در فرم و ساختار هستیم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: متاسفم که فیلمهایی نظیر «مزار شریف» در جشنواره فجر دیده نمیشوند. این اتفاق نیز تنها برای این فیلم روی نداده، بلکه کارهای دیگری که با این مضمون تولید میشوند با این دست برخوردهای نامهربانه مواجه میشوند. برای نمونه «شیار 143» فیلمی بود که در ابتدا هیئت داوران حتی برای حضور در جشنواره فجر آن را شایسته ندانسته بود، اما با حمایتهای حاتمیکیا این فیلم به جشنواره راه یافت و توانست جوایز بسیاری را به خود معطوف کند. با این توضیح باید بگویم که فیلمهایی که معمولاً دغدغههای انقلابی را مطرح میکنند با کمال تاسف مورد توجه قشر روشنفکر جامعه نیست.
علیاکبری در پاسخ به این سؤال که چه اتفاقی باعث میشود، فیلمهای انقلابی یا دفاع مقدسی در جشنوارههایی چون فیلم فجر با استقبال هیئت داوران مواجه نشوند، گفت: داوران جشنواره معمولا از طریق دبیر انتخاب میشوند. این افراد نیز با وجود داشتن تخصصهای بالای سینمایی فاقد یک شرط مهم است، آن هم عدم دلبستگی به موضوعات انقلابی است، البته به هیچ وجه منظور این نیست که آنها ضد انقلاب هستند، اما میتوان گفت که نگاه انقلابی در کارهای انتخابی آنها وجود ندارد. برای همین هم فیلمهایی چون «مزار شریف» معمولا دیده نمیشوند.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا نبود رویدادنگاری انقلاب در سینما مربوط به دوره یا دولتی خاص است؟ بیان کرد: از نگاه من وزارت ارشاد است که سیاستهای سینمایی کشور را رقم میزند. چون در این دوره ممکن است فیلمهای انقلابی یا دینی جزء گزینههای اصلی تولیدات سالیانه باشند و در دورهای دیگر به این دست کارها بها داده نشود. با این توضیح هر کس میتواند بفهمد که در چه دوره و دولتی فیلمهای ارزشی رشد بیشتری داشتهاند.
وی درباره وضعیت قعلی سینما نیز چنین توضیح داد: متاسفانه آنچه این روزها در پرده سینماهای کشور مشاهده میشود، اکثراً در شأن جمهوری اسلامی نیست، البته معدود کارهایی نیز وجود دارد که با مضامین خوبی جلوی دوربین رفتهاند، اما تعداد این کارها به شدت کم است.