ابراهیم اصغری، تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره اکران نوروزی در سال 95 اینگونه اظهار نظر کرد: امسال قرار است سه فلیم دینی و انقلابی در اکران سینمایی روی پرده رود. «رسوایی 2»، «بادیگارد» و «ایستاده در غبار» نام این تولیدات هستند. این اتفاق در ظاهر امری بسیار پسندیده به شمار میآید، چون نشان میدهد که مسئولان سازمان سینمایی توجه ویژهای به موضوعات ارزشی دارند، اما به عقیده من این اقدام نوعی مصلحتاندیشی است که درباره آن نمیتوان نگاه مثبتی داشته باشم.
وی افزود: نکته دیگر اینکه نمایش سه فیلم شاخص نوروزی در نوروز سبب میشود دیگر در هیچ فصلی از سال، فیلمی در این حوزه وجود نداشته باشد تا بتواند تماشاگر را سمت خود جذب کند، البته فیلمهای دیگری در حوزه سینمای قرآنی و دینی وجود دارد که آماده نمایش هستند، اما منظور من کارهایی است که این توان را داشته باشند تا در نمایش عمومی جذب مخاطب کنند. به هر حال معتقدم فیلمهایی چون «بادیگارد» و «رسوایی 2» جزء پرمخاطبهای سینما خواهد بود، چون ابزار لازم را برای جذب تماشاگر دارا هستند.
تهیهکننده فیلم «شور شیرین» به توضیح فوق اضافه کرد: جدا از نقدی که مطرح کردم، میتوانیم به اکران نوروز امسال هم با دیدی مثبت بنگریم، چون در سالهای قبل، معمولاً فیلمهای دینی، قرآنی یا دفاع مقدسی در ایامی چون هفته دفاع مقدس یا ماه رمضان به نمایش در میآمد. این اتفاق سبب شده بود به نوعی دلزدگی برای تماشاگر پیش بیاید، چون در فضایی که همه جامعه سخنان مذهبی مطرح میکردند، سینما نیز همین فریاد را میزد. این مسئله به نوعی اشباع تماشاگر را در پی دارد، اما در اکران نوروز امسال وضعیت متفاوت شده است.
این سینماگر در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: ذکر نکتهای را در این بحث ضروری میدانم. آن هم این است که فیلمهای دینی و انقلابی معمولا در اکرانهای عمومی با استقبال مخاطبان مواجه میشود، کارهایی که هم به ارزشهای دینی و قرآنی توجه دارند، هم اینکه ساختار حرفهای را از یاد نبردهاند. این اتفاق بار دیگر ثابت میکند که سینمای مذهبی ظرفیت بالایی در جذب تماشاگر دارد و تنها باید انتخابهای خوبی در این زمینه انجام شود تا کارهای خوبی به بازار راه پیدا کند.
وی با بیان اینکه نگاه سیاستگذاری در اکران باید نگاهی کارشناسانه به موقعیت جغرافیایی شهرها نیز داشته باشد، گفت: بحثی مهم در اکران فیلمهای دینی و قرآنی وجود دارد که مربوط به جغرافیای شهرها میشود، زیرا هر شهری موقعیت خاص خود را در اکران طلب میکند. مثالی در این زمینه میزنم. قم و مشهد دو شهری هستند که باید توجهی ویژه به فیلمهای مذهبی داشته باشند، چون هم استقبال از آنها در این شهرها بیشتر است هم اینکه تاثیرگذاری آن. این توضیح را دادم تا بگویم در برخی شهرها کف و میزان زمان اکران باید متفاوت باشد.
اصغری در پایان بیان کرد: مصلحتاندیشی به عقیده من بزرگترین آسیب سینمای ایران محسوب میشود که سبب شده، سینمای دینی جایگاه لازم را در تولیدات سالیانه نداشته باشد، چون طی 4 دهه گذشته به بهانههای مختلف شاهد بودیم که فیلمهای دینی در موقعیتهای نامناسب روانه پرده میشدند که به نوعی دلزدگی را برای تماشاگر به همراه داشتند. برای همین، اکران همزمان 3 فیلم ارزشی در نوروز نوعی کجسلیقگی بود که دست سینمایی ایران را در طول سال بسته نگاه میدارد.