امسال به جای سبزه، دل‌هایمان را گره می‌زنیم

ادعا کردیم یک سال هزار سال نمی‌شود و این ادعا را ثابت کردیم. نوروز ۹۹ با وجود کووید ۱۹ دگرگون شد و حال و هوای دیگری به خود گرفت. امسال در کوچه و خیابان خبری از هیاهو و شور و شوق کودکان نبود، با وجود کرونا همه محکوم به خانه‌نشینی شدیم و از دید و بازدید محروم.

اولین روز سال با شهادت امام خوبی‌ها هفتمین اختر تابناک امامت و ولایت امام موسی کاظم(ع) مقارن شد، این روز همچون مظلومیت خود امام برگزار شد و تنها صدا و سیما به پخش مداحی و سخنرانی در سوگ این امام همام پرداخت و خبری از شور کاظمی جوانان و نوجوانان در سالروز شهادت آن حضرت در مساجد و حسینیه‌ها نبود.

دو روز گذشت و در سومین روز از سال نو به یکی از بزرگترین اعیاد شیعیان عید مبعث رسیدیم. همه شیعیان چشم به ماه‌های سال دوخته و چشم انتظار عید می‌مانند تا سنگ تمام بگذارند، اما امسال توفیق برپایی جشن عید از شیعیان گرفته شد و خبری از ایستگاه‌های صلواتی پخش شیرینی و شربت و مراسم مولودی مساجد نبود و مردم به مولودی و جشن‌های صدا و سیما دلخوش کردند به امید سالی دیگر تا بتوانند جبران گذشته را کرده و عید را باشکوهی بیشتر از سال‌های قبل برگزار کنند.

روز نهم سال نو سالروز آقا جانمان سید شباب اهل جنت امام حسین(ع) بود، شعبان ماه پر برکت و پر عیدی است، نوجوانان و جوانان از سال قبل خود را برای اعیاد شعبانیه آماده می‌کنند، روزهای نهم تا یازدهم سه میلاد بسیار خجسته را پشت سر گذاشتیم، چه بسا جوانان از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی کرده بودند، اما حسرت شادی میلاد سیدالشهداء(ع)، عبدالصالح حضرت ابوالفضل العباس(ع) و سیدالساجدین(ع) بر دل‌ها ماند و کرونا مجال شادی نداد.

تمام روزهایی که در خانه بودیم و دل به برنامه‌های تلویزیونی سپردیم در بیمارستان‌ها مدافعان سلامت روز و شب نداشتند، چراکه سلامتی من و تو برایشان از هر شادی دیگری مهم‌تر بود. مردم کشور و همینطور مردم استانم، استان مرکزی مهد بزرگان علم و دین به پاس قدردانی از زحمات این عزیزان در خانه ماندند و سعی کردند چرخه نشر کرونا را قطع کنند. گواه این ادعا کاهش ۷۰ درصدی سفرهاست، ای کاش برای مابقی هم‌وطنانمان نیز در خانه ماندن مهم بود و زودتر شاهد قطع گسترش کرونا در کشور بودیم.

روزهای تعطیلات یکی پس از دیگری سپری شد و نخستین روز جای خود را به سیزدهمین روز نوروز داد. همه می‌دانیم سیزده‌به‌در از جشن‌های نوروزی ما ایرانیان است که پس از پیروزی انقلاب روز 13 فروردین با نام روز طبیعت نامگذاری شد. در خانه ماندن آن هم در سیزدهمین روز نوروز برای هیچ‌کس قابل درک نیست، اما امسال ماجرا فرق دارد وقتی پای حفظ سلامتی خود و دیگران در میان باشد باید گفت یکسال هزار سال نمی‌شود، امسال ما مردم ایران رسالت سنگینی بر دوش داریم، در واقع نمی‌توانیم خستگی سفیدپوشان کادر درمان و اشک‌های آنان به دلیل دور بودن از خانواده را نادیده بگیریم ما در برابر این خستگی و قطره قطره اشک‌ها و حتی از همه مهم‌تر شهدای مدافع سلامت مسئولیم.

البته در کنار سفیدپوشان کادر درمان، ارائه خدمات توسط گروه‌های جهادی و مردم را نباید نادیده گرفت، چه بسا زنان و مردانی از ساعت ۶ صبح تا ۱۲ شب به تولید ماسک و تهیه مواد ضدعفونی کننده پرداختند تا هیچ‌یک از مردم به ویژه محرومان از این اقلام بهداشتی محروم نباشند. امروز که سیزدهمین روز از تعطیلات را پشت سر می‌گذاریم بهترین عیدی به همه جهادگران به ویژه کادر پزشکی، پرستاری، پیراپزشکی و ... ماندن در خانه است.

براساس مصوبه ستاد ملی مبارزه با ویروس کرونا در راستای اجرای طرح فاصله‌گذاری اجتماعی حضور مردم در روزهای ۱۲ و ۱۳ فروردین در بوستان‌ها و تفرجگاه‌ها ممنوع شد. سنت سیزده‌به‌در به طبیعت گردی و نشاط گره خورده است، اما اکثر خانواده‌ها این روز را در خانه ماندند تا به مدافعان سلامت ثابت کنند قدردان تحمل سختی‌هایی که آنان متحمل شدند هستند. امسال به جای سبزه گره زدن دل‌هایمان را به دل‌های پزشکان، پرستاران و دیگر کادر پزشکی گره می‌زنیم و با همدلی و اتحاد کووید ۱۹ را با قدرت شکست می‌دهیم.

مریم روشن، سردبیر ایکنا استان مرکزی