خروش نمادین پیادهروی اربعین حسینی که هر ساله با حضور میلیونها شیعه و عاشق اباعبدالله(ع) برگزار میشود، میتواند پیامهای مهمی را برای زائران در بر داشته باشد. این همایش عظیم قطعاً با درسها و آموزههایی همراه است و به هر شکل و با هر وسیلهای که باشد برای زوار ارزشمند و لذتبخش است حال اگر این تجربه معنوی با پای پیاده باشد قطعاً ثواب و اجر اخروی بیشتری خواهد داشت.
شیخ خیرالدین علی الهادی، مدیر دارالقرآن الکریم آستان مقدس حسینی در بخش دوم درسگفتارهای «رستاخیز اربعین» که به همت تیم اعزامی خبرگزاری ایکنا به کربلای معلی تهیه و تولید شده است، درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده سخن گفته است که مشروح آن در ادامه میآید:
زیارت امام حسین(ع) اشکال و کیفیتهای بسیار داشته و روایات متعددی در این زمینه وجود دارد، اما از مهمترین روایتهایی که درباره زیارت اربعین وارد شده به خصوص مسئله زیارت با پای پیاده است.
از این رو در روایت آمده است کسی که پیاده به زیارت حسین(ع) برود و به نظر میرسد در اینجا عامدانه از این فعل (مشی: پیادهروی) استفاده شده است، وقتی میخواهیم این کلمه را تحلیل و در آن تأمل کنیم، درمییابیم که با توجه به تنوع زیارتها و فراوانی آنها و روایتهای وارده، هر یک از این روایات اهداف و حکمتهایی دارد؛ اما این روایت درباره این است که «هرکس پیاده به زیارت حسین(ع) برود» یعنی قصد زیارت حسین را با پای پیاده بکند.
منظور از این حدیث چیست؟ اولاً درمییابیم که زیارت اگر با پای پیاده باشد، مستلزم تلاش اضافی است و انسان باید تلاش بیشتری کند بهویژه کسی که مسافتهای دور و دراز را طی میکند و ممکن است در راهی که به کربلا میرود با گرما، سرما، ترس، نیاز و بیپناهی مواجه شود، گذشته از این ما هرگاه برای عبادتی از خانه خارج میشویم، به عنوان مثال هنگامی که به مسجد میرویم تا زمانی که به مسجد برسیم در هر قدم برای فرد ثواب و اجری منظور میشود و در عیادت از فرد بیمار نیز اینگونه است.
پس وضعیت فردی که قصد زیارت امام حسین(ع) را کرده از این نظر چگونه خواهد بود؛ چرا که در اینجا یک جنبه ثوابکردن وجود دارد پس هرچه گامهای در راه زیارت امام حسین(ع) بیشتر شود، معیار ثواب ناشی از آن در نزد خداوند سبحان نیز بیشتر میشود این از جنبه ثواب است.
از جنبه دیگر در این زیارت چیزهای بسیاری را میآموزیم. در هر گامی که فرد به سوی حرم امام حسین(ع) برمیدارد کلمهای میآموزد که او را به سوی رشد، هدایت میکند یا وی را از گمراهی حفظ میکند، یا با دوستی در این مسیر همراه میشود.
ما بسیاری از دوستان را در مسیر پیادهروی اربعین پیدا و با آنها ارتباط برقرار میکنیم. پس از آن از احوال آنها و فرهنگ آنها آگاه میشویم و این روابط و پیوندها منجر به این میشود که آنها برای ما دعا و ما نیز برای آنها دعا کنیم، دعای مؤمن برای برادر مؤمن خود ثواب بسیاری داشته و جایگاه بالایی در نزد خداوند دارد.
همچنین از آثار این زیارت آن است که فرد معرفت بسیاری مییابد و منظور از این معرفت تنها شناخت افراد نیست، بلکه آشنایی با حکایات معتبر است. هر شب که فرد در کنار زائران امام حسین(ع) مینشیند و به حکایتها و روایات آنها گوش میدهد بعضی از آنها از داستان ویژهای حکایت دارد که برای او اتفاق افتاده و برخی از آنها برای فرد داستانهایی را نقل میکنند و این داستانها شوق ما را برای زیارت امام حسین(ع) افزایش میدهد و در نتیجه ارتباط ما را با نهضت حسینی افزایش میدهد. افزایش ارتباط با نهضت حسینی به معنای افزایش ارتباط با اسلام به عنوان دین، روش و شریعت و در نتیجه افزایش ارتباط با خداوند متعال است.
از این رو میتوان گفت که در اینجا اهداف معتبری برای دعوت امام معصوم به زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده وجود داشته است. علاوه بر آن، این گامها نزد خدا نیز شهادت میدهند در هر جایی که گام بر آن نهادهایم در نزد خداوند برای فرد شهادت خواهد داد که فرد با این گامها قصد قربت به سوی خداوند و حب امام حسین(ع) را کرد. لذا میگوییم هر چه تعداد گامها در زیارت با پای پیاده افزایش یابد، فرصت نجات فرد و سعادت او نیز چه در زندگی دنیوی و چه در زندگی اخروی بیشتر میشود.
پس مبارک باد (این ثواب) بر فردی که قصد زیارت امام حسین(ع) بهویژه زیارت اربعین را با پای پیاده کرده است.
انتهای پیام