به گزارش ایکنا به نقل از Doha News، زیارت سالانه مکه که به حج معروف است، بیش از 14 قرن است که یک سفر دینی و بدون محدودیت زمانی بوده است. این آیین جداییناپذیر، یکی از ارکان پنج گانه اسلام است.
در طول تاریخ، شیوه حمل و نقل زائران یک متغیر پویا بوده است که همگام با پیشرفت تکنولوژی و تغییر مناظر تکامل یافته است.
این دگرگونی، از مسیرهای بیابانی سخت گرفته تا سفرهای جهانی ساده، نه تنها نشان دهنده پیشرفت فناوری است، بلکه نشاندهنده زمانهایی است که مسلمانان برای نشان دادن ایمان خود از آن استفاده میکردند.
در اوایل دوره اسلامی (قرن 7-10)، زیارت مکه تلاشی سخت و اغلب مملو از خطر بود. سفر اغلب با پای پیاده یا با شتر در طبیعت خشن بیابان انجام میشد که گاهی ماهها یا حتی سالها طول میکشید.
زائران در گرمای بی رحم روز و سرمای سرد شب، با گرسنگی، تشنگی و تهدید راهزنان مبارزه میکردند. علیرغم چالشها، این سفرها حس رفاقت معنوی را تقویت کرد که بر عمق تجربه حج افزود.
در دوران قرون وسطی (قرن 11-15)، چشم انداز زیارت شروع به تغییر کرد. این تا حدی به دلیل ظهور امپراتوریهای اسلامی و مدیریتهای مختلف بود که به دنبال محافظت و تسهیل مراسم حج بودند.
فاطمیان، ایوبیان و بعدها ممالیک راههای امنی را ایجاد کردند، استراحتگاههایی برای حجاج ساختند و آب و غذای زائران را تأمین کردند. کاروان حج در این دوره به یک نهاد مستقر تبدیل شد و گروههای زیادی از زائران با هم در امنیت نسبی و حمایت متقابل سفر میکردند.
با این حال مسیر هنوز طولانی بود و کسانی که به دنبال سفر بودند باید ماهها زودتر سفر خود را شروع میکردند تا به موقع بتوانند به مراسم حج برسند.
در قرن 15 تا 17 میلادی، فناوری سفرهای دریایی در دوران اکتشاف، راههای جدیدی را برای رسیدن به مکه به ارمغان آورد. مسافران مسلمان شروع به استفاده از مسیرهای دریایی و از دریای سرخ یا اقیانوس هند عبور کردند.
سفرهای دریایی با وجود اینکه سختیهای سفر زمینی و رد شدن از صحرا را نداشت، خطرات خاص خود را از جمله طوفان، کشتی شکستگی و دزدان دریایی را به همراه داشت. با این وجود، این آغازی برای تغییر به سمت شیوههای راحتتر سفر برای مسلمانان در سراسر جهان بود.
حمل و نقل با ظهور مدرنیته و کشف نفت دستخوش تغییر قابل توجهی شد و روشهای سفر را معرفی کرد که به طور قابل توجهی زمان سفر را کاهش داد و دسترسی مسلمانان به مکه را بسیار ایمنتر کرد.
عصر جدید (قرن 19-20) با معرفی روشهای حملونقل مانند کشتیهای بخار و راهآهن، سفر به حج را بیش از پیش متحول کرد.
افتتاح کانال سوئز در سال 1869 زمان سفر از جنوب آسیا و خاور دور را به طور چشمگیری کاهش داد. در همین حال، راهآهن حجاز که در سال 1908 تکمیل شد، مسیر زمینی مناسبی را برای زائران سرزمینهای امپراتوری عثمانی ارائه کرد.
با این حال، حج هنوز هم سفر آسانی نبود. در واقع، تحولات سیاسی-اجتماعی آن دوره که با دخالت استعمار و جنگ جهانی اول به وجود آورد، زیارت و خود مسیر راه آهن را مختل کرد.
قرن 20 منادی تغییرات قابل توجهی بود که یکی از آنها پیشرفت فناوری هوانوردی بود. سفرهای هوایی تجاری، که به طور جدی در دهه 1970 آغاز شد، با ایجاد امکان برای جمعیت گستردهتری از جمعیت مسلمانان جهان برای زیارت، انقلابی در حج ایجاد کرد.
کشور تازه تأسیس عربستان سعودی نیز پروژههای زیرساختی عظیمی را برای پذیرش این حجم از زائران آغاز کرد.
در روزگار کنونی، مراسم حج یک رویداد بسیار سازماندهی شده و در مقیاس بزرگ است که سالانه میلیونها مسلمان از سراسر جهان را جذب میکند.
فناوری پیشرفته، از جمله سیستمهای پیشرفته مدیریت جمعیت، برنامههای تلفن همراه برای زائران، و راه حلهای حمل و نقل سازگار با محیط زیست، همگی این تجربه را تغییر میدهند.
اکثر مسلمانان به دلیل کارایی و ایمنی آنها هواپیما و قطار را به عنوان راهی برای حمل و نقل انتخاب میکنند. با این حال، برخی، عمدتاً کسانی که در منطقه خلیج فارس یا خاورمیانه زندگی میکنند، هنوز ماشین و اتوبوس را برای رسیدن به مکه برای حج انتخاب میکنند.
هر وسیله حمل و نقلی را که زائران انتخاب کنند، به لطف پیشرفت تکنولوژی و توسعه زیرساختها، همچنان به طور قابل توجهی ایمنتر از روزهای قبل است.
سیر تکاملی سفر حج گواهی بر اهمیت ماندگار این مناسک اسلامی و سازگاری عملکنندگان آن است.
از گذرگاههای خطرناک بیابان گرفته تا راحتی سفرهای هوایی مدرن، هر مرحله از این تکامل بر اساس شرایط در حال تغییر زمان شکل گرفته است و نه تنها یک سفر فیزیکی و معنوی، بلکه سفری در تاریخ اسلام را منعکس میکند.
انتهای پیام