سرزندگی و حیات مجدد جامعه با قرآن امکان‌پذیر است

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت‌پور، مفسر قرآن و مدیر حوزه خواهران، 12 اردیبهشت ماه در ادامه تفسیر سوره فرقان گفت: در آیه 45 «أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا»؛ پیامبر(ص) را به خورشید تشبیه کرد که هرقدر ارتفاع بگیرد، سایه یعنی جریان نفاق و شرک کمتر می‌شود. در آیه 47 «وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا» مثال دیگری زد که هم برای پیامبر(ص) و هم مردم درس‌آموز است. 

وی با تأکید بر اینکه سعی کنیم چهره پیوسته قرآن را به خوبی بفهمیم، زیرا در این صورت زیبایی قرآن بیشتر درک خواهد شد، افزود: قرآن فرموده است: «وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا»؛ خدا کسی است که در هر پدیده‌ای ثمری برای انسان گذاشته است. شب پوششی برای انسان است که بتواند با آرامش بیشتر و بهتر زندگی خود را ادامه بدهد؛ زیرا انسان دوست دارد در خلوت خود باشد و دیگران حضور نداشته باشند و شب این فرصت را فراهم می‌کند. «وَالنَّوْمَ سُبَاتًا»؛ سُبَاتً به معنی قطع تلاش است. نوم هم خواب است که موجب قطع فعالیت‌های عمده انسان می‌شود. بدن او در حد ضرورت کار می‌کند مانند اتومبیلی که فقط روشن است و هیچ حرکتی ندارد. انسان اگر در طول دو سه روز فرصتی برای خواب نیابد، عصبی خواهد شد و مشکلات فراوان جسمی و روحی برای او ایجاد می‌شود.

آفات حضور طولانی فرزندان در فضای مجازی

بهجت‌پور تصریح کرد: انسان با ذهن خسته نمی‌تواند پژوهش‌های دقیقی داشته باشد و تجربه ثابت کرده کسانی که بیش از حد از بدنشان کار بکشند زودتر فرتوت می‌شوند؛ آیت‌الله مشکینی همواره توصیه می‌کرد که بدن خود را در جوانی تباه نکنید و از آن مراقبت کنید. امروز باید مراقب باشیم که بچه‌ها زیاد بیدار نمانند؛ آن هم با وجود فضای مجازی و تلفن همراه و باید به نحوی آن را مدیریت کنیم که دچار کم‌خوابی نشوند.

صاحب تفسیر همگام با وحی با اشاره به «وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا»، تصریح کرد: در اینجا خدا فرموده است که کفر سبب تاریکی و قطع ارتباط با خدا می‌‌شود و رسالت پیامبر است که باعث سرزندگی انسان می‌شود. فرموده دعوت خدا و رسول(ص) را اجابت کنید تا حیات بیابید، زیرا گزاره‌های دین و پیامبر و رسالت به شما حیات می‌دهد، برخلاف کفر که انسان را در خاموشی قرار داده و زندگی واقعی او را به تعطیلی می‌کشاند. بنابراین همان طور که شب و روز اثر دارند کفر و رسالت هم آثار خود را دارند و نباید توقع داشت کسی که در تاریکی کفر به سر می‌برد فعالیت‌های روزانه نورانی و دینی داشته باشد.

بهجت‌پور با اشاره به آیه 48 «وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا»، اظهار کرد: به وسیله باد کشتی‌ها حرکت می‌کنند، ابرها لقاح می‌یابند، گرده‌افشانی انجام می‌شود و سموم از شهرها دور می‌شوند. در واقع بادها بشارت رحمت هستند؛ پیامبر هم رسول رحمت است و کار او آوردن برکات و نعمات و رحمت است. او فرستاده شد تا غفلت و بلاتکلیفی و جهالت را از ما بگیرد و او به ما امید و نورانیت می‌بخشد. خدا وقتی از پیامبرش به عنوان رسول رحمت یاد می‌کند او را به باد تشبیه کرده که مایه رحمت است. «وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا»؛ آب از کف رودخانه‌هایی که به انواع املاح آلوده شده‌اند بخار می‌شود و آب پاک بالا می‌رود و سپس نازل می‌شود. بنابراین نزول آن پاک است و از جو بالای سر آبی بسیار پاک و طهور نازل شده است. وحی هم همین طور است. مولوی گفته انسان هر چند وقت یکبار تصعیدی دارد که باید روحش را تطهیر کند. بنابراین اینکه کفار این متن را سحر شمرده و آن را زیر سؤال می‌برند نشانه ناپاکی وجود آنان است.

زیبایی‌ بلاغت قرآن

وی افزود: لطافت بلاغت و بدیعی که به کار رفته حیرت‌آور است. فرموده آنچه از آسمان نازل شده آب طهور و به شدت پاک است و وحی هم مثل آن است؛ در آیه 49 فرمود: «لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا وَ نُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَ أَنَاسِيَّ كَثِيرًا»؛ زمین مرده به واسطه آب پاک زنده می‌شود و روح مرده بشر هم باید با وحی احیاء و زنده شود. بنابراین اگر بناست چیزی جامعه مرده را زنده کند قرآن است.

بهجت‌پور تصریح کرد: قرآن به زیبایی کلمات را کنار هم چیده است که ما باید آن را درک کنیم. اگر می‌خواهیم جامعه را زنده کنیم، باید با آب طهور قرآن زنده کنیم؛ در ادامه آمده است: «و اناسی کثیرا»؛ سقایت و آب‌رسانی و نیز مخلوقات فراوانی را از انعام سیراب می‌کنیم؛ یعنی آنچه به واسطه قرآن حیات می‌یابد جامعه ایمانی است؛ این جامعه رویش خواهد داشت و فرصت‌ها را برای انسان فراهم می‌کند. از تعبیر کثیرا استفاده کرده تا برخی را مستثنا کند. یعنی بسیاری از افراد وقتی سراغ متن قرآن می‌روند، می‌توانند عطش فطری خود را سیراب کنند، ولی بشر جز ناسپاسی کاری نمی‌کند.